…δημιουργούνται τέτοια τετελεσμένα στην ενεργειακή πολιτική, τα οποία θα είναι μη αναστρέψιμα, ανεξαρτήτως λύσης ή μη λύσης του κυπριακού. Εκ των πραγμάτων, η Τουρκοκυπριακή πλευρά θα βρεθεί χωρίς επιλογή ή εναλλακτική.
Του Παναγιώτη Τσαγγάρη
Αν και το κυπριακό θεωρείται αυτή την περίοδο «νεκρό», και κατά πάσα πιθανότητα θα θεωρείται για ακόμη μερικούς μήνες ως «νεκρό», αυτό που πραγματικά θα ξυπνήσει την διαδικασία δεν είναι ούτε το πήγαινε – έλα της Λουτ, ούτε οι δηλώσεις του Μουσταφά Ακκιντζί αλλά ούτε και του Νίκου Αναστασιάδη.
Αυτό που θα ζωντανέψει την διαδικασία, βρίσκεται στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και δεν είναι άλλο από το Φυσικό Αέριο.
Η εξίσωση, αν και ακούγεται και φαίνεται απλοϊκή, είναι στην ουσία η πεμπτουσία του ζητήματος: Όσες περισσότερες ποσότητες ανακαλυφθούν, τόσες περισσότερες είναι και οι πιθανότητες να ζωντανέψει η διαδικασία. Η πρόοδος θα είναι γεωμετρική. Και για να γίνει κατανοητό καλύτερα, ας δούμε ένα υποθετικό σενάριο:
Αν για παράδειγμα η ExxonMobil ανακαλύψει ποσότητες τέτοιες στο οικόπεδο 10 – όχι ισόποσες του Zohr (το οποίο θεωρείται ως κοίτασμα «υπεργίγαντας» και οι ποσότητες φυσικού αερίου που υπάρχουν στο εν λόγω κοίτασμα εκτιμώνται στα 30 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου, σε μια περιοχή που καλύπτει περίπου 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το Zohr ουσιαστικά καθίσταται το μεγαλύτερο κοίτασμα που ανακαλύφθηκε όχι μόνο στην Αίγυπτο, αλλά σε όλη τη Μεσόγειο) αλλά εξίσου σημαντικές ή έστω τόσο σημαντικές όσο να καθιστούν την κατασκευή Τερματικού Υγροποίησης Φυσικού Αερίου συμφέρουσα και βιώσιμη. Αν λοιπόν εξευρεθούν αυτές οι ποσότητες τότε η κατασκευή Τερματικού θα είναι μια αναγκαιότητα και είναι κάτι που προκρίνουν και οι ίδιοι οι Αμερικανοί.
Αυτά όμως τι σημαίνουν πρακτικά και σε επίπεδο κυπριακού; Ότι ουσιαστικά τερματίζεται αυτόματα και η όποια συζήτηση για τον τρόπο διοχέτευσης του Φυσικού Αερίου, ‘πώς και γιατί, και γιατί όχι μέσω Τουρκίας’ και άλλα συναφή. Συνεπώς δημιουργούνται τέτοια τετελεσμένα στην ενεργειακή πολιτική, τα οποία θα είναι μη αναστρέψιμα, ανεξαρτήτως λύσης ή μη λύσης του κυπριακού. Εκ των πραγμάτων, η Τουρκοκυπριακή πλευρά θα βρεθεί χωρίς επιλογή ή εναλλακτική. Αφ’ ης στιγμής τα δεδομένα θα επιβάλουν εν πολλοίς και την λύση διοχέτευσης του Φυσικού Αερίου, Άγκυρα και Τουρκοκυπριακή πλευρά θα «απειλούνται» να βρεθούν προ τετελεσμένων και χωρίς επιλογές, πλην μιας: Της επίλυσης του κυπριακού.
Αυτό το ενδεχόμενο, και βεβαίως, είναι υπόψη της Τ/κ πλευράς αλλά και της Άγκυρας. Όπως επίσης υπόψη τους είναι και το γεγονός ότι πλέον το κυπριακό -μέσω του Φυσικού Αερίου- θα «διεθνοποιηθεί», τουτέστιν θα εμπλακούν διεθνείς παίκτες στην εξίσωση, των οποίων τα συμφέροντα -οικονομικά- θα επηρεάζονται άμεσα από ενδεχόμενες «αλλαγές στην ενεργειακή πολιτική», και συνεπώς δεν θα επιτρέψουν αλλαγή σχεδιασμών, οι οποίοι απειλούν τα οικονομικά αλλά γεωστρατηγικά τους συμφέροντα. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, η Τ/κ πλευρά και η Άγκυρα, στην περίπτωση εξεύρεσης σημαντικών ποσοτήτων φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ, γνωρίζουν ότι πλέον στην «αντίπερα όχθη» δεν θα έχουν να «αντιμετωπίσουν» μόνο τους Ελληνοκύπριους αλλά διεθνείς παίκτες με ισχυρή πλέον παρουσία στα των εξελίξεων.
Η επιλογή των συνομιλιών με στόχο την συνολική επίλυση του κυπριακού θα είναι εν πολλοίς «επιβεβλημένη» για την τ/κ πλευρά και Άγκυρα, αφού θα έχουν να αντιμετωπίσουν το δίλημμα είτε λύνεται το κυπριακό και μέσω της λύσης γίνονται κοινωνοί των αποφάσεων αλλά και των ωφελημάτων είτε δεν λύνεται το κυπριακό, και οι εξελίξεις παίρνουν την δική τους πορεία με αμέτοχη την τ/κ πλευρά και χωρίς να υπάρχει ενδεχόμενο επηρεασμού των όποιων αποφάσεων αλλά και χωρίς να καρπούνται οι τ/κ τα όποια οφέλη από το Φυσικό Αέριο.
Με τα πιο πάνω γίνεται αντιληπτό το πόσο σημαντική καθίσταται η κάθε ερευνητική γεώτρηση που πραγματοποιείται στην κυπριακή ΑΟΖ και το πόσο αλληλένδετα είναι τα πράγματα με το ίδιο το κυπριακό και που επιβεβαιώνει την απλή εξίσωση πως όσο μεγαλύτερη ποσότητα ΦΑ εντοπιστεί, τόσο μεγαλύτερη είναι και η πιθανότητα για εξελίξεις και στο κυπριακό.
Πηγή: Έντυπο Περιοδικό Ευρωκέρδος
