Του Δρα Αντώνη Στ. Στυλιανού, Λέκτορας Νομικής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, LL.B Law (Bristol), Ph.D in Law – International Law and Human Rights (Kent), Διευθυντής Μονάδας Νομικής Κλινικής Πανεπιστημίου Λευκωσίας.
Ο πρώτος γύρος των γαλλικών προεδρικών εκλογών που διεξήχθη στις 23 Απριλίου 2017 σηματοδοτεί, ουσιαστικά, την απαρχή μιας νέας τάξης πραγμάτων στη Γαλλία. Το πλέον σημαντικό γεγονός είναι ότι για πρώτη φορά στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας, κανένα από τα υφιστάμενα μεγάλα κόμματα που κυριαρχούσαν τις τελευταίες δεκαετίες στην πολιτική σκηνή της χώρας δεν κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο με τον υποψήφιο του, ενώ από την άλλη έχουμε ένα νεοφανή πολιτικό ο οποίος μάλιστα εκτιμάται ότι θα καταλάβει την προεδρία στις εκλογές της 7ης Μαίου 2017.
Ο κ. Μακρόν κατάφερε να εξασφαλίσει την πρώτη θέση στην κούρσα για τις προεδρικές εκλογές και μαζί με την Μαρίν Λε Πεν του Εθνικού Μετώπου θα διεκδικήσουν την προεδρία στον δεύτερο γύρο. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι ο κ. Μακρόν θα εκλεγεί με ποσοστό μάλιστα πέραν του 60% λαμβάνοντας υπόψη και την στήριξη που ήδη έχει δεχθεί από την ώρα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου από το κεντροδεξιό κόμμα που κατήλθε με τον Φιγιόν και το σοσιαλιστικό που κατήλθε με τον Αμόν. Και οι δυο χαμένοι των εκλογών ζήτησαν από τους ψηφοφόρους να σταματήσουν την πορεία της Λε Πεν που εκφράζει την ακροδεξιά και τον εθνικισμό, ενώ τάσσεται καθαρά εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπέρ της εξόδου της Γαλλίας από τη ζώνη του ευρώ, και την πάταξη του φαινόμενου της μετανάστευσης.
Ο Μακρόν θα είναι εκτός απροόπτου ο νεαρότερος Πρόεδρος της Γαλλίας, ενώ σημαντικό δεδομένο αποτελεί το ότι ο Μακρόν δεν προέρχεται από κάποιο κόμμα και δεν έχει συγκεκριμένο πολιτικό μηχανισμό που να τον στηρίζει. Γεγονός αποτελεί, επίσης, το ότι η Γαλλία ούτως ή άλλως μπαίνει σε αχαρτογράφητα νερά, αφού ο κ. Μακρόν, μη έχοντας πίσω του το οποιοδήποτε κόμμα, θα πρέπει να κυβερνήσει με μια εθνοσυνέλευση στην οποία δεν θα έχει την πλειοψηφία, εξ ού και είναι σημαντικό να δούμε κατά πόσον θα προχωρήσει με την μετουσίωση της κίνησής του En Marche σε πολιτικό κόμμα που θα κατέλθει ανεξάρτητο στις βουλευτικές εκλογές του ερχόμενου Ιουνίου.
Οι γαλλικές εκλογές κατέδειξαν επίσης την πτώση των συστημικών κομμάτων και την αλλαγή από την για δεκαετίες κυριαρχία των κεντροδεξιών και σοσιαλιστικών κομμάτων στη γαλλική πολιτική ζωή. Ο κ. Μακρόν τόνισε την σημασία αυτή της αλλαγής και στους νέους, που τον στήριξαν ένθερμα, ενώ υποβοηθητική για τη νίκη του ήταν η στάση του κεντροδεξιού υποψηφίου Φρανσουά Φιγιόν που βρέθηκε μεταξύ της αποκάλυψης σκανδάλων και δεν απεχώρησε από την κούρσα των εκλογών.
Το αποτέλεσμα των εκλογών αντικατοπτρίζει εν πολλοίς τα αποτελέσματα άλλων εκλογών, όπως για παράδειγμα το δημοψήφισμα για την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη νίκη του Τραμπ, αφού και στις δυο περιπτώσεις οι πολίτες ψήφισαν κατά του κατεστημένου και της πολιτικής ελίτ.
