Η κοινή συνισταμένη είναι τα data… τα ψηφιακά data. Αυτά που αναπαράγουμε και αυτά που καταναλώνουμε. Εκείνα που στοιχειοθετούν τις συζητήσεις μας και διαμορφώνουν απόψεις και στάσεις. Θα μπορούσα να παραλληλίσω αυτά τα data με ένα νέο, εξωγενές, δυναμικό και επιδραστικό DNA που μας αλλάζει και μας επανατοποθετεί. Ένας ψηφιακός μηχανισμός μοχλευμένος και προσαρμοσμένος και χειραγωγικός στον τρόπο με τον οποίο αποκαλύπτουμε συνήθειες, προτιμήσεις αφήνοντας το ψηφιακό μας αποτύπωμα. Data που ανά πάσα στιγμή μπορούν να γίνουν τοξικά αν αφεθούμε και δεν επιστρατεύσουμε λογική, βιώματα εκτός του «ψηφιακού κόσμου» και αντανακλαστικά εξορθολογισμού των όσων προσλαμβάνουμε.

Με συνομιλητή την οθόνη σε ένα φαντασιακό περιβάλλον με αμφίεση «lockdown style» δικτυωνόμαστε και αλληλοεπιδρούμε. Ίσως και να αναπαυόμαστε σε αυτή τη συνθήκη χαλαρότητας κάποιες φορές, όπου εργασιακός και προσωπικός χρόνος γίνονται απροσδιόριστοι.

Τι σκεφτόμαστε άραγε;

Ότι θα βγούμε από αυτή την κατάσταση και θα επανέλθουμε σε μια κανονικότητα όπου δεν θα διαμεσολαβεί κάτι ανάμεσά μας; Κάποια στιγμή θα απεξαρτηθούμε και από τη μάσκα;

Πόση αλήθεια κρύβουν μέσα τους αυτές οι σκέψεις; Η ψηφιακή διαμεσολάβηση θα σταματήσει; Η πραγματική επικοινωνία θα αποκατασταθεί; Η ουσιαστική διασύνδεση θα κυριαρχήσει;

Το απολύτως βέβαιο είναι ό,τι τα αμορτισέρ της κοινωνίας θα κληθούν να ανταποκριθούν σε σκληρές αναταράξεις. Σε μια μετάβαση κανονικότητας που η έννοια της ισορροπίας αποτελεί ένα στοίχημα και άσκηση ταυτόχρονα που μας αφορά όλους. Οι στιγμές που θα έρθουν στη «μετά-κάψουλα» εποχή που βιώνουμε εδώ και αρκετούς μήνες θα αναδείξουν το τι κληροδοτήσαμε στην προ-Covid εποχή. Κληροδοτήματα που αφορούν στην παιδεία μας, την κοινωνικότητά μας, την κρίση μας και τη βούλησή μας να επικοινωνούμε χωρίς «μέτρα προστασίας»…

Πηγή: insider.gr