Νίκος Γ. Σύκας, Σύμβουλος Στρατηγικής, Επικοινωνίας και Καινοτομίας
Παρόλο που η εκπαίδευση δεν θα είναι ανάμεσα στις δύο πρώτες φάσεις της σταδιακής χαλάρωσης των περιοριστικών μέτρων, υπάρχει σκέψη για να ανοίξουν τα νηπιαγωγεία στη δεύτερη φάση της σταδιακής χαλάρωσης. Απ’ τη μια οι γονείς θα πρέπει να επιστρέψουν στην πραγματική οικονομία. Απ’ την άλλη οι παππούδες και οι γιαγιάδες θα πρέπει να προστατευτούν. Το πρόβλημα επικεντρώνεται στα παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού από τα οποία δεν μπορεί να αναμένεται η αυστηρή εφαρμογή μέτρων όπως είναι η μάσκα και η τήρηση αποστάσεων χωρίς συνεχή επίβλεψη.
Παρουσιάζω πιο κάτω μια ιδέα–πρόταση που μπορεί να βοηθήσει στην εξεύρεση μιας προσωρινής έστω λύσης. Από τις 4 Μαΐου μέχρι τέλος Ιουνίου, οι γονείς να μπορούν να παίρνουν μαζί τους τα παιδιά στους χώρους εργασίας (επιχειρήσεις, κυβερνητικά τμήματα, ημικρατικούς οργανισμούς κ.λπ.). Εκεί να υπάρχει ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος όπου τα παιδιά θα τυγχάνουν της δέουσας επίβλεψης και θα τους παρέχεται η απαραίτητη φροντίδα και ευκαιρίες δημιουργικής απασχόλησης.
Στην πραγματικότητα οι χώροι αυτοί θα λειτουργούν ως «μίνι–παιδοκομικοί σταθμοί» στους χώρους εργασίας ώστε να αποφεύγονται οι συναθροίσεις πολύ μεγάλου αριθμού παιδιών από οικογένειες που προέρχονται από πολλές και διαφορετικές περιοχές. Λόγω του περιορισμένου αριθμού των παιδιών σε αυτούς τους χώρους επιτήρησης, θα είναι πολύ πιο εύκολη η εφαρμογή βασικών μέτρων προφύλαξης των παιδιών, ενώ θα περιορίζεται σε σημαντικό βαθμό και ο κίνδυνος διασποράς του κορωνοιού στην ευρύτερη κοινότητα σε περίπτωση εμφάνισης κρούσματος. Σε περίπτωση εμφάνισης κρούσματος θα μπορεί να γίνει πολύ πιο εύκολα και γρήγορα η απαραίτητη ιχνηλάτιση.
Η επιτήρηση των παιδιών να γίνεται από εκπαιδευμένο προσωπικό και ειδικούς (νηπιαγωγούς, βοηθούς νηπιαγωγούς, δασκάλους) και το κόστος να αναληφθεί από το κράτος. Αυτή η διευθέτηση θα μπορεί να λειτουργήσει όπου υπάρχει ικανοποιητικός αριθμός παιδιών. Για την εξυπηρέτηση εργαζόμενων σε πολύ μικρές επιχειρήσεις όπου το θέμα ενδεχομένως να αφορά μόνο 1 με 2 παιδιά, μπορεί να διαμορφωθούν και αξιοποιηθούν άλλοι κατάλληλοι χώροι στις τοπικές κοινωνίες και ενορίες (σε δημαρχεία, κοινοτικά συμβούλια, αίθουσες εκκλησιών και εθελοντικών οργανώσεων κ.λπ.). Οι χώροι αυτοί επίσης θα λειτουργούν ως «μίνι–παιδοκομικοί σταθμοί» εξυπηρετώντας εργαζόμενες μητέρες που διαμένουν ή εργάζονται στη συγκεκριμένη περιοχή.
Η πιο πάνω πρόταση εξυπηρετεί το διττό στόχο της εργασίας των γονέων και της επίβλεψης των παιδιών, περιορίζοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό τον κίνδυνο εξάπλωση του κορωνοιού, ενώ παράλληλα αξιοποιούνται καλύτερα όλα τα διαθέσιμα μέσα και πόροι της Πολιτείας και των Τοπικών Κοινωνιών σε αυτή την ιδιαίτερα δύσκολη για την οικονομία και κοινωνία περίοδο.
